Nieśmiałość miłosna

Nieśmiałość miłosna to rodzaj nieśmiałości wobec drugiej płci, opisany po raz pierwszy w 1979 przez psychologa Briana G. Gilmartina. Jest to nieśmiałość chroniczna i poważna.

Dr. Gilmartin badał to zjawisko wyłącznie na grupie heteroseksualnych mężczyzn. Zgodnie z jego badaniami, ludzie z nieśmiałością miłosną mają problemy w nawiązaniu rozmów z kobietami, z powodu głębokiego odczucia lęku.

Gilmartin daje kilka kryteriów dla rozpoznania nieśmiałości miłosnej:

Bycie mężczyzną.
Brak wcześniejszych kontaktów seksualnych.
Rzadkie spotykanie się z kobietami.
Cierpienie z powodu braku koleżanek, z powodu własnej nieśmiałości.
Lęk na samą myśl o spotkaniu twarzą w twarz z kobietą.
Odczuwanie pociągu seksualnego tylko do kobiet.