Polacy są narodem chrześcijańskim. Nie przeszkadza to jednak w kultywowaniu kilku prasłowiańskich tradycji. Pewne zwyczaje i kultura to spoiwo, które decyduje o odrębności poszczególnych narodów. Gdybyśmy zapomnieli o naszych korzeniach, nie bylibyśmy polakami.
Mimo wyniszczających zabiegów stosowanych przez niosących chrześcijaństwo duchownych, przetrwały niektóre tradycje pogańskie. Chyba najbardziej popularną z nich jest noc Świętojańska nazywana również świętem Kupały. Jest to dzień równonocy letniej. Wieczorem dziewczęta wiją wianki i wrzucają je do wody. Ta, której wianek wpadnie w szuwary zostanie starą panną, natomiast tej której kwiatki zostaną wyłowione przez chłopca, wróży się rychłe zamążpójście. Kolejną wróżbą jest ta kultywowana przez młodych mężczyzn w dniu świętej Katarzyny. Mieli oni wkładać gałązkę wiśni do wody i czekać do Bożego Narodzenia. Jeżeli zakwitła wcześniej, oznaczało to, że chłopiec szybko się ożeni. Innymi wróżbami są te związane z Andrzejkami. W nocy przelewa się wosk przez klucz i odczytuje powstały symbol. Kobiety obierają jabłko i rzucają skórkę przez lewe ramię. Kształt przypominający literę ma wskazać imię przyszłego męża. Panie często wkładają też karteczki z imionami chłopców pod poduszkę i rano losują karnecik.
Polska kultura jest bardzo bogata w różnego rodzaju wróżby. Jak wynika z wyżej wymienionych dotyczą one głównie powodzenia w życiu uczuciowym. Istnieją oczywiście wróżby dotyczące innych sfer, nie są one jednak ani tak popularne ani dobrze znane szerszej rzeszy społeczeństwa.
